بهاران

بدون شک ایرانیان اسلام خود را تا حدودی مدیون این سپه سالار ارتش ایران و قوم بلوچ هستند.سیاه سوار که از عالی ترین سرداران ارتش ایران بود زمانی که به حقانیت دین اسلام پی برد نه تنها پنهانی و یواشکی اسلام نیاورد و به حجاز فرار نکرد بلکه عمر وار اسلام خویش را آشکارا بیان کرد و زیر دستان خویش را نیز به اسلام فراخواند تا به وسیله دعوت وی آنها نیز به اسلام گرویدند.
از آنجایی که وی از سرداران بزرگ ارتش هرمزان بود و توانایی بلقوه ای در هنرهای رزمی داشت و فردی زیرک و باهوش بود و شناخت کافی را از سرزمین ایران داشت نقش بسزایی را در فتح ایران توسط ارتش اسلام داشت.
علارغم سهم فراوان وی در فتح ایران اما همواره دچار بی مهری های مورخان اسلامی و ایرانی شده و کمتر به دلاوری های این فرمانده شجاع بلوچ پرداخته شده است.
ملک الشعرای بهار از زبان هرمزان پس از جدایی سیاه سوار از ارتش ایران و پیوستن به سپاه اسلام به وی چنین می گوید:
تو بودی بلوچی نشسته براغ
نه چشمت جهان دیده بود و نه باغ
تنت رنجه از باد سوزان هند
دو دیده پر از خون چو دریای سند
پریشان و درویش و بی قوت و زاد
فروبسته مژگان زخاشاک و باد
زمکران من آوردمت پیش شاه
نهادم به سترگ و برترگ ماه

اسماعیل حسین بر

11/مرداد/1393